Pemalu bagus ke ?

Dulu masa kecik-kecik ..dalam umur 4 tahun, saya dah pandai segan dengan lelaki..tak caya boleh Tanya mama saya.Ade budak  lelaki nak datang kawan dengan saya, saya pergi menyorok belakang mama and tersipu-sipu malu..tak sangka sifat pemalu tu, kekal sampai  lah saya besar.Susah betul nak pandang straigt kat mata lelaki…ish3…dulu saya risau sangat3…risau kalau saya tak boleh adapt, macam mana saya nak hadapi fasa pekerjaan yang memerlukan percampuran pendapat antara lelaki dan wanita.Di UiTM saya dapat rasakan semakin hari saya di train untuk menjadi lebih fleksibel.Dengan adanya aktiviti-aktiviti persatuan dan  juga kemahiran insaniah..

Alhamdulillah sekarang saya mampu bekerjasama dengan siswa dalam usaha perkongsian buah fikiran tanpa sebarang masalah..Kalau dulu, bila kawan dapat tahu saya ada kawan lelaki , dorunk  excited nak tahu sapa sebab saya ni pemalu sangat3…huhu..Mustahil saya akan tegur lelaki dulu. Sekarang ni…saya cool je..takde masalah nak bersembang dengan mereka.juz bab pandang straigt kat mata saya memang tak mampu.. yang tak dapat dilupakan kawan-kawan siap peril, tak dapat bayangkan kalau saya nikah t, pemalu sangat ish3, … insyaALLAH suami saya ialah orang yang paling menenangkan hati saya..

Ape-ape pun semester ni saya perlu teruskan usaha sebab mama dan abah nak tengok saya jadi graduan kelas pertama, insyaALLAH..saya akan usahakan!! Disamping ilmu dunia, ilmu akhirat penting juga kan, untung juga saya berada disini, sebab saya rasa pengisian agak mudah dicari i, juz nak atau tak nak je…